0 ναός της Αγίας Παρασκευής στην Παλιά Γοδοβάσδα κτίστηκε το 1759. Στην ξύλινη πόρτα της κεντρικής εισόδου στο νότιο μέρος του ναού είναι χαραγμένη η επιγραφή “εκτίσθη εκ θεμελίου 1759-Κώστας γράφω”. Το 1760 κτίστηκε ο γυναικωνίτης, όπως φαίνεται από μια επιγραφή, που είναι λαξευμένη σε μια πέτρα στη δυτική πρόσοψη του ναού “δια συνδρομής Δημητρίου, ιερεύς και Μίχο-1760″. Την ίδια χρονιά κατασκευάστηκαν και τοποθετήθηκαν και τα στασίδια. Σε πολλά στασίδια είναι χαραγμένα ονόματα Γοδοβασδινών και χρονολογία 1760. «Γιάννη, Παναγίτη 1760”.
Είναι ρυθμού βασιλικής με τρία κλιτή, χωρίς τρούλλο, με τρεις κίονες σε κάθε κιονοστοιχία και μια πλακοσκέπαστη τετράκλινη σαμαρωτή στέγη. Το δάπεδο είναι στρωμένο με ντόπιες λαξευμένες ακανόνιστες πέτρες. Στο ξύλινο νταβάνι σχηματίζονται μικρά ευθύγραμμα σχήματα άριστης τέχνης. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το τέμπλο, θαυμάσιας ξυλογλυπτικής τέχνης, όπως και ο ξυλόγλυπτος δεσποτικός θρόνος και το προσκυνητάρι. Η αγιογράφηση της Αγίας Παρασκευής έγινε το 1779 από τρεις περίφημους ζωγράφους από τους Χιονάδες της Ηπείρου, τον Κωνσταντίνο, τον Μιχάλη του Μιχάλη και τον Ιωάννη. Είναι οι ίδιοι που αγιογράφησαν και τον ναό του Αγίου Γεωργίου Οξυνείας, το 1779. Πάνω από την είσοδο, που οδηγεί από τον κυρίως ναό στο γυναικωνίτη, υπάρχει η επιγραφή: “Ανιστορίθυ ο θήος και πάνσεπτος ναός ούτος της αγίας οσιομάρτηρος του Χ(ριστο)ύ Παρασκευής αρχιερατεύωντος του Θαιοφιλεστάτου Επισκόπου κιρίου Παρθενήου/ κε δηά σηνδρομίς Διμητρίου υερέος Επιτρόπου Θεοδόρου ευημερεύοντος Αθανασίου υερέος Κωνσταντίνου υερέος Δανιήλ υερέος, Γεωργίου υερέος/ και δια χηρός Κωνσταντίνου Μιχαήλ Μιχάλι Ιοάνη εκ χόρας Χιονηάδος εν ετι σωτιριο αψοθ (1779) Δεκεμβρίου 15”.
Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής διατηρείται μέχρι σήμερα, σχεδόν, σε άριστη κατάσταση χάρις στην αγάπη και τη φροντίδα των κατοίκων της Καλομοίρας. Παλιότερα υπήρχε μόνιμα εκεί νεωκόρος, που τον πλήρωνε το χωριό, για να φροντίζει την εκκλησία και να ανάβει τα καντήλια σε καθημερινή βάση. Το 1986 η εκκλησία ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο. Το 1992, σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες, αντικαταστάθηκε ολόκληρη η στέγη με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση και το περιβάλλον. Στο εσωτερικό όλος ο αγιογραφικός διάκοσμος και το πολύχρωμο νταβάνι καθαρίστηκαν από ειδικούς συντηρητές υπό την εποπτεία της Βυζαντινής εφορείας αρχαιοτήτων. Το αποτέλεσμα είναι πράγματι εκπληκτικό. Αναδείχτηκε σε όλο το μεγαλείο της η μεγάλη αρχαιολογική και καλλιτεχνική αξία της εκκλησίας Η δαπάνη πολλών εκατομμυρίων δραχμών καταβλήθηκε αποκλειστικά και μόνο από τους κατοίκους του χωριού. Και τούτο, γιατί για όλους τους Καλομοιριώτες ο ναός της Αγίας Παρασκευής είναι ό,τι ιερότερο έχουν.
Οι Καλομοιριώτες, όπως είναι φυσικό, διατηρούν μέσω της παράδοσης έντονες μνήμες από τις τραγικές περιπέτειες της Παλιάς Γοδοβάσδας. Τα ερείπιά της κρύβουν και προκαλούν μνήμες από το παρελθόν, αλλά η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής αποτελεί σύμβολο-μνημείο, που δένει συναισθηματικά τους κατοίκους με τα δραματικά γεγονότα, που οδήγησαν στην ερήμωση του χωριού. Δυστυχώς όμως οι βάνδαλοι παραμόνευαν. Μια άγρια μέρα του Δεκέμβρη του 2004, ιερόσυλοι αρχαιοκάπηλοι διέρρηξαν την εκκλησία και με πρωτοφανείς βανδαλισμούς στην κυριολεξία την κατακερμάτισαν και τη λεηλάτησαν. Αφαίρεσαν την Ωραία Πύλη, ολόκληρο τον Άμβωνα, από τη Σταύρωση τις δύο γυναικείες μορφές, την Παναγία και τη Μαρία τη Μαγδαληνή, που πλαισίωναν το Χριστό, και 35 εικόνες, δηλαδή αντικείμενα ανεκτίμητης αρχαιολογικής και καλλιτεχνικής αξίας.
Γι’ αυτό όνειρο κάθε ξενιτεμένου Καλομοιριώτη ήταν πάντα να παρευρεθεί στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στην Παλιά Γοδοβάσδα στις 26 Ιουλίου, που γιορτάζεται η μνήμη της. Σ’ αυτό συνέβαλε και ο διακαής πόθος των κατοίκων να διανυκτερεύσουν, έστω και μια βραδιά, στην αρχική προγονική τους εστία. Ακόμη το δροσερό φυσικό περιβάλλον, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τα απαράμιλλα θέλγητρα ασκούσε ακατανίκητη γοητεία. Έτσι η γιορτή της Αγίας Παρασκευής, για πολλές δεκαετίες μετά τη μετοικεσία, ήταν το σημαντικότερο γεγονός της κοινωνικής ζωής της μικρής κοινότητας. Από την παραμονή της γιορτής, ύστερα από μεγάλη προετοιμασία, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι μετέβαιναν στο πάνω χωριό. Η μετάβαση γινόταν με τα πόδια και διαρκούσε δύο έως τρεις ώρες. Πρωί, πρωί χαρούμενες παρέες από νέους και νέες του χωριού ξεκινούσαν για την Παλιά Γοδοβάσδα. Ήταν οι προπομποί, που είχαν ως αποστολή να καθαρίσουν τα “κονάκια” και να τα στρώσουν με φτέρες. Στη συνέχεια ακολουθούσαν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και τα μικρά παιδιά καβάλα σε ζώα.
Άξιο ιδιαίτερης προσοχής είναι και το δυσεξήγητο γεγονός ότι αναφέρονται πέντε ιερείς (Δημήτριος, Αθανάσιος, Κων/νος, Δανιήλ, Γεώργιος). Οι εσωτερικοί τοίχοι του κυρίως ναού είναι παντού αγιογραφημένοι. Οι αγιογραφίες είναι σε δύο ή τρεις ζώνες σε κάθε πλευρά. Στην κάτω ζώνη έχουμε ολόσωμους αγίους, ενώ στις άλλες πολυπρόσωπες σκηνές από την Παλιά και την Καινή Διαθήκη, όπως τα Εισόδια της Θεοτόκου, η Κοίμηση της Θεοτόκου, η Δευτέρα Παρουσία, η Βάπτιση, ο Παράδεισος, ο χορός Προφητών, Πεντηκοστή κ. λ. π. Σπάνιας καλλιτεχνικής αξίας ήταν και οι φορητές εικόνες, που δυστυχώς εκλάπησαν και αντικαταστάθηκαν με αντίγραφα.
