Αφού τακτοποιήθηκε οριστικά το ιδιοκτησιακό καθεστώς, άρχισε να δημιουργείται και ο πρώτος μόνιμος οικισμός στην τοποθεσία, όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό Καλομοί­ρα. Μέχρι τότε είχαν πρόχειρες κατασκευές κοντά στα χωράφια τους, αφού η μόνιμη κα­τοικία τους ήταν στο πάνω χωριό, την παλιά Γοδοβάσδα. Είχαν αναπτύξει, ήδη, πολλές δραστηριότητες γεωργικές και κτηνοτροφικές, γι’ αυτό εκτός από τις καλύβες, όπου διέμειναν, είχαν μαντριά, στάβλους για τα ζώα, αποθήκες για τρόφιμα, αχυρώνες και αλώνια. Ακόμη και ο υπεύθυνος για την είσπραξη των φόρων εκεί είχε την πρόχειρη κατοικία του.

Οι λόγοι, για τους οποίους οι κάτοικοι προτίμησαν να εγκαταλείψουν τις προγονικές ε­στίες και να μετεγκατασταθούν στο νέο χωριό, ήταν πολύ σοβαροί: πρώτα, πρώτα το κλί­μα εδώ ήταν πιο ήπιο, το έδαφος πιο γόνιμο, το χαμηλότερο υψόμετρο επέτρεπε μεγάλη ποικιλία καλλιεργειών και δυνατότητα συντήρησης αιγοπροβάτων και κατά τη χειμερινή περίοδο. Οι ίδιοι οι κάτοικοι αισθάνονταν μεγαλύτερη ασφάλεια, γιατί ήρθαν πιο κοντά στα αστικά κέντρα Καλαμπάκας και Τρικάλων, στα οποία η πρόσβαση ήταν πιο εύκολη. Έτσι τους δινόταν η δυνατότητα να τακτοποιούν πιο γρήγορα τις διοικητικές τους υποθέ­σεις και να ασκούν πιο άνετα τις εμπορικές τους δραστηριότητες.

Διάλεξαν αυτήν την τοποθεσία για την ίδρυση του νέου οικισμού, γιατί η συγκεκριμένη θέση εξασφάλιζε τις καλύτερες προϋποθέσεις για τη βιωσιμότητα και την ευρύτερη ανά­πτυξη του οικισμού: μέρος επίπεδο, στο κέντρο περίπου της εδαφικής έκτασης που είχαν αγοράσει, και το κυριότερο πολλές πηγές ολόγυρα με άφθονο νερό, όπως η γκούρα ντι λα Πλώπου, η γκούρα ντι λα Νούτσι, η γκούρα ντι Γκάλε, η γκούρα Πατέλη, η βρύση Μαυ- ρίκου και η βρύση στο κτήμα Παπαδημητρίου στο Κασιαφάβαρο.

Αν και δεν έχουμε μαρτυρίες, όμως, το χωριό οικοδομήθηκε βάσει ρυμοτομικού σχεδί­ου. Δε γνωρίζουμε ποιος το εκπόνησε. Ίσως η λαϊκή πολεοδομική αρχιτεκτονική να έπαι­ξε και εδώ το σοφό της ρόλο. Πάντως, προέβλεπε στο κέντρο χώρους για εκκλησία, σχο­λείο, πλατεία και στεγασμένη βρύση. Τα οικοδομικά τετράγωνα χωρίζονταν με δρόμους φαρδείς για τα μέτρα της εποχής. Έπρεπε να χωρούν άνετα, όταν διασταυρώνονταν, δύο ζώα φορτωμένα με μεγάλα δέματα χορτάρι. Προέβλεπε ακόμη ελεύθερους χώρους στη Ράχη και τον Αη-Λιά, όπου υπήρχαν τα αλώνια.

Όπως αποδεικνύεται και από τη σημερινή εικόνα του ρυμοτομικού σχεδίου, οι κάτοικοι το αποδέχτηκαν, το τήρησαν και δεν υπήρχε άναρχη δόμηση. Άλλωστε δόθηκε η δυνα­τότητα, ίσως κατόπιν κοινής συμφωνίας, να χτίζει ο καθένας το σπίτι του σε τέτοια θέση, βέβαια εντός σχεδίου, ώστε να είναι πιο εύκολη η πρόσβαση στα κτήματά του. Έτσι, όσοι είχαν τα κτήματά τους, τα περισσότερα τουλάχιστον, προς το νότιο μέρος, στις περιοχές Κασιαφάβαρο, Πέρι, Μπαζάνι κ. λ. π. έχτιζαν τα σπίτια τους στο μέρος, όπου σήμερα εί­ναι η μικρή συνοικία, ο Πέρα Μαχαλάς. Αντίθετα, όσοι είχαν τα κτήματά τους στην απέ­ναντι πλευρά, στις περιοχές Νούτσι, Γκαμνάλτου, Χίκου, Πυρολέξι κ. λ. π. έκτισαν τα σπί­τια τους εκεί που είναι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του χωριού, γύρω από τη Βουλοάγκα (πλατεία).