Η αυτάρκεια που ως ένα βαθμό είχαν πετύχει οι κάτοικοι του χωριού με τη μικροκαλλιέργεια και τη μικροκτηνοτροφία τους εξασφάλιζε τη δυνατότητα να έ­χουν τα απολύτως αναγκαία πρωτογενή προϊόντα για τη διατροφή τους. Η αυτάρκεια όμως και σε μια μικρή και κλειστή κοινωνία είναι ευρύτερη έννοια, δεν περιορίζεται σε μια ζωή μίζερη, γεμάτη στερήσεις. Αντίθετα προϋποθέτει δυνατότητα παραγωγής πολλών προϊόντων, που έχουν άμεση σχέση με την ικανοποίηση αναγκών στέγασης, έν­δυσης, υπόδυσης, ψυχαγωγίας. Δηλαδή και σε αυτές τις κοινωνίες οι άνθρωποι επιδιώ­κουν να αναβαθμίσουν το βιοτικό τους επίπεδο, να ζουν σε άνετες και καλαίσθητες κατοικίες, να έχουν ευπρεπή εμφάνιση, να απολαμβάνουν τις χαρές της ζωής, γενικά να διαμορφώσουν συνθήκες για μια ανώτερη ποιότητα ζωής. Φυσικά, η παραγωγή προϊόντων για ικανοποίηση των παραπάνω αναγκών απαιτούσε μακρόχρονη πείρα, ειδική γνώση και μεράκι. Έτσι από τα τέλη του 19ου αιώνα αναπτύχθηκαν επαγγέλματα στο χωριό για κα­τασκευές και παραγωγή προϊόντων.